De Spieker: nieuwe naam, vertrouwd thuis

“Wij vragen ons af waarom ons appartement geen naam heeft, zoals de meeste in Oss wel. Het zou onze gevel sieren als er met mooie letters ‘De Spieker’ op zou staan. Zomaar een suggestie….” Met deze woorden begon het mailtje waarmee Zus van den Heuvel (77) reageerde op een oproep die in de Hoe is het thuis? stond. Ze sloot af met een gedicht, met onder andere de zin ‘Thuis is een hele fijne plek, daar voelen we ons geborgen’.

Iedere dag een gedicht

Zus schrijft iedere dag wel een gedicht. Over iets dat ze meemaakt, of dat in de wereld gebeurt. “Ik noem het gedichten met een lach en een traan”, zegt ze daarover. “Gedichten schrijven ligt mij. Door te dichten, kan ik mezelf uiten.”
Woorden zijn dus belangrijk voor Zus. En daarom wilde ze graag een naam op het appartementencomplex waar zij en haar man Ai zich al meer dan tien jaar thuis voelen. De Spieker, vernoemd naar de straat waar de flat staat. Zus: “Het is maar een klein straatje. Niet veel mensen kennen het. Met een naam op het gebouw is voor iedereen duidelijker hoe het hier heet. En het ziet er mooi uit.”

Samenwerken

Cecile, woonconsulent bij BrabantWonen, werd blij van Zus’ vraag. Dus nam ze contact met haar op. Ze werkten prettig samen, vertelt Zus. “Cecile is leuk. Ik kende haar nog niet. Een tijdje mailden we en belden we met elkaar. We hadden een klik en een gezamenlijk doel.”
Door drukte en coronamaatregelen duurde het wel even voordat de naam er echt kwam. “Wanneer we een gebouw een nieuwe naam geven, maken we daar graag een feestje van”, legt Cecile uit. “Zeker als het op initiatief van de bewoners is. Door de coronamaatregelen kon dat lange tijd niet.”

Uitgesteld feestje

Uiteindelijk liet Cecile de letters toch alvast ontwerpen en plaatsen, ook al kon de feestelijke onthulling niet meteen doorgaan. Dat feestje hielden de bewoners dus tegoed. “Toen het eenmaal zover was, hadden de meeste mensen de naam natuurlijk al op het gebouw gezien”, vertelt Cecile. “Het was dus geen echte onthulling.”
Onthulling of niet; het werd een mooie middag. Met de koffie-foodtruck van a Lot of Mies en soep met broodjes. En met leuke ontmoetingen. Zus wist niet goed wat ze ervan moest verwachten. “Mijn man en ik wonen hier al elf jaar. In die tijd zijn in het gebouw best veel nieuwe mensen komen wonen. Met hen heb ik een andere band dan met de mensen die hier al vanaf het begin zijn.”

Beter een goede buur…

“Ik heb tijdens de bijeenkomst een paar nieuwe wijkbewoners ontmoet”, gaat Zus verder. “Een paar dames die ik nu groet als ik ze tegenkom. En als er iets is, weet ik zeker dat we bij elkaar terechtkunnen.”
Dat is precies waarom Cecile het zo belangrijk vindt dat buurtbewoners samen stilstaan bij de nieuwe naam van het gebouw. “Het is belangrijk dat mensen zich verbonden voelen met de plek waar ze wonen. Daar helpt een naam bij, zeker als mensen die zelf bedenken. En na zo’n onthulling ken je je buren weer wat beter. Dan kun je nog eens samen een barbecue organiseren, of bij elkaar op de koffie gaan. Even op elkaars kinderen letten, als ze buiten spelen. En wanneer je buren een keer iets doen wat je minder fijn vindt, spreek je ze makkelijker aan als je ze kent.”

Trots thuiskomen

Telkens wanneer Zus thuiskomt in De Spieker, is ze trots op de naam op het gebouw. “Dan kijk ik omhoog, en denk ik: ja, dat hebben we goed gedaan”, vertelt ze. “Ik krijg ook veel complimenten uit de buurt.” Ook zij zijn nét wat meer trots op hun thuis. Dat is mooi, want thuis is een belangrijke plek. Die fijne plek omschreef Zus al in het gedicht waarmee het allemaal begon.

Thuis is het gelukkig goed toeven
maar dat moest ook deze tijd
we hebben een raar jaar achter de rug
en zijn dit alles nog echt niet kwijt
Thuis is een hele fijne plek
daar voelen we ons geborgen
ach ja natuurlijk zijn er overal
ook wel de dagelijkse zorgen
Hier wonen we straks in april
al voor het 10e jaar
en hopelijk is ons woongenot
nog bij lange na niet klaar
Thuis is hier waar we wonen
in onze Spieker in een appartement
ik zal een foto meezenden
voor als iemand het niet kent!