“Het voelt goed om wat voor anderen te betekenen”

Een paar jaar geleden kwamen er in de straat van Irene twee gevluchte gezinnen uit Syrië wonen. Omdat ze vrijwilliger is bij Stichting Thuis in Oss en daardoor weet wat vluchtelingen nodig hebben, wilde Irene graag iets doen voor de nieuwkomers in de wijk.
“De gezinnen hadden op het begin veel moeite met de Nederlandse taal”, vertelt Irene. “Lezen en schrijven ging ontzettend moeizaam. Ze begrepen de brieven die ze kregen niet en vonden het lastig om te communiceren en de juiste dingen te doen. Ik ben er gewoon op afgestapt om te vragen of ze mijn hulp konden gebruiken.”

Renovatie

De gezinnen vielen met hun neus in de boter. BrabantWonen renoveerde op dat moment in de wijk 188 woningen, waarbij onder meer de badkamer, ramen, deuren, meterkast en verwarmingsketel werden aangepakt.
“De voorbereidingen waren heel intensief voor de bewoners”, zegt Irene. “Er moesten gesprekken worden gevoerd, bewoners mochten tegels uitzoeken en er kwam veel post binnen. Het was heel ingrijpend en een flinke klus. Al helemaal voor de Syrische gezinnen. Ik heb ze geholpen om alles te regelen rondom de renovatie. Daarbij was het erg fijn dat ik een woordje Arabisch spreek.”

Vanzelfsprekend

Voor Irene is het vanzelfsprekend dat ze dit soort dingen doet. “Ik denk dat het gewoon in mijn karakter zit. Ik help graag anderen. Ook andere buren. In onze straat staat iedereen altijd voor elkaar klaar. Ik heb daar een groot aandeel in, want ik stap snel op mensen af. Ik laat me niet weerhouden door wat anderen vinden en voor mij is het vaak een kleine moeite om te helpen. Het voelt goed om wat voor anderen te betekenen. En ik krijg er hartstikke veel voor terug. Ze nodigen me regelmatig uit om te komen eten en soms ligt er ineens wat lekkers uit hun tuintje voor mijn deur.”

Ondanks alle hulp die Irene biedt, vindt ze zelfredzaamheid belangrijk. “We hebben allemaal ons eigen leven. Daarom weten de gezinnen dat ze niet elke dag bij me moeten aanbellen. Ze hebben familie en vrienden die goed kunnen helpen. Ik zeg altijd: probeer het eerst zelf op te lossen en als dat niet lukt, vraag je mij. Gelukkig kan ik ze dan negen van de tien keer verder helpen. Nog altijd hebben we dagelijks contact, maar ik vind het mooi om te zien dat ze nu veel zelf kunnen. De gezinnen doen er alles aan om hun draai in Nederland te vinden.”